ฉันคือภรรยาจอมวางแผนของสามีตัวน้อย , I’m the Scheming Wife of My Baby Husband

เด็กชายสามีเป็นร่างเล็กผอมบาง
ใบหน้าซีดขาวราวกับจะเป็นลม
มือที่เต็มไปด้วยรอยแผลไฟไหม้

ฉันก็นั่งอยู่ข้าง ๆ สามีคนนั้น และพยายามป้อนเขาอย่างขยันขันแข็ง

“กินเถอะค่ะ ต้องกินเยอะ ๆ ถึงจะสูงไว ๆ ได้”
“มะ-ไม่…เชเรียกินเยอะกว่า ขะ-ข้าจะทำยังไง…”
“………”
“ผมว่า ถ้าเชเรียอ้วนขึ้นกว่านี้นิดหน่อย ก็คงดี…….”

…หรือว่าเพราะฉันพยายามมากเกินไป?
เด็กชายที่กำลังป้อนอาหารอย่างเอาเป็นเอาตาย
จู่ ๆ ก็หยุดกินแล้ว แววตากลับวูบไหว คล้ายกับเป็นคนละคน

“ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ? ”
“………”
“…ฉันคิดนะ ว่าคนที่ไม่เห็นคุณค่าชีวิตของตัวเอง มันก็แค่ขยะเท่านั้น”

กำลังมองตาของฉันอยู่ใช่ไหม?
หรือกำลังมอง “จิตใจ” ของฉันกันแน่?